miłek letni

Morfologia i biologia

Roślina jednoroczna o palowym korzeniu i wysokości do 60 cm. Łodyga jest pojedyncza, u góry rozgałęziająca się, naga lub dołem owłosiona. Liście górne są siedzące, dolne mają ogonki, 3-4-krotnie pierzastopodzielne, całobrzegie o bardzo wąskich odcinkach. Na szczycie łodygi wyrasta pojedynczy kwiat o średnicy 2–3,5 cm. Działki kielicha, przylegają do płatków korony i są połowę od nich krótsze. Płatki w liczbie 8-10 mają ceglasto-czerwony, czasami pomarańczowy kolor i często czarną plamkę u podstawy. W kwiatach jest wiele słupków oraz ciemnofioletowych pręcików. Owocniki to podłużne niełupki. Kwitnie od maja do czerwca.

Siedlisko

Miłek letni rośnie głównie na ugorach i polach uprawnych, zwłaszcza w uprawach zbóż ozimych, czasami jarych. Preferuje podłoże bogate w węglan wapnia, rędzinowe lub gliniaste.

Rozmieszczenie geograficzne

 W stanie dzikim występuje na większości terenu Europy Środkowej.

Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie

W Polsce występuje niemal na całym obszarze kraju, najliczniej na południu i zachodzie. na rozproszonych stanowiskach.

Liczebność populacji

Populacje są niewielkie z trendem spadkowym.

Zagrożenia i wskazania ochronne

Miłek letni jest rzadko spotykanym chwastem, liczba jego stanowisk stale się zmniejsza. Spowodowane jest to dużą wrażliwością na herbicydy, a roślina ta rośnie niemal wyłącznie na polach uprawnych.