Nazwa polska: lepnica francuska
Nazwa łacińska: Silene gallica L.
Rodzina: Caryophyllaceae – goździkowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: DD
Kategoria zagrożenia w Polsce: EN
 |
Morfologia i biologia Roślina roczna (terofit), dorastająca 15-35 cm, cała owłosiona, górą z licznymi włoskami gruczołowatymi. Łodyga ma pojedynczą, niekiedy od nasady rozgałęzioną. Liście naprzeciwległe, dolne łopatkowate, górne łopatkowato-lancetowate. Kwiaty zebrane w wierzchotkę jednoramienną, górne siedzące, dolne na krótkich szypułkach. Kielich cylindryczny, później rozdęty, 0,8-1 cm długi, gęsto pokryty włoskami gruczołowatymi. Na kielichu znajduje się 10 zielonych, nie łączących się ze sobą nerwów. Płatki korony 1-1,2 cm długie, całobrzegie lub nieco wcięte na szczycie, białe lub różowawe. Torebka jajowata, wielokrotnie dłuższa od utrzymującego ją trzoneczka. Lepnica francuska kwitnie od kwietnia do sierpnia.
|
|
Siedlisko Lepnica francuska jest archeofitem, uznawanym za nieszkodliwy chwast. Rośnie na polach, w miejscach ruderalnych, na podłożu piaszczystym, zasobnym w węglan wapnia.
Rozmieszczenie geograficzne Lepnica francuska jest gatunkiem rodzimym w obszarze przyśródziemnomorskim. Zawleczona do obu Ameryk, Afryki Południowej, a nawet na Półwysep Indyjski i Nową Zelandię.
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie Lepnica francuska występuje głownie w południowo-zachodniej części Polski. Na Lubelszczyźnie podawana z pojedynczych stanowisk z okolic Lublina i z doliny Wisły.
Liczebność populacji Brak dokładnych danych zasobności populacji.
Zagrożenia i wskazania ochronne Lepnicy zagraża zmiana sposobów użytkowania ziemi (np. terminów wykonywania orki) oraz stosowanie herbicydów. |
 |
Źródła informacji
Dane publikowane:
Zając M., Zając A. 2009. Elementy geograficzne rodzimej flory Polski – The geographical elements of native flora of Poland. Nakładem Pracowni Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki UJ
