oman szlachtawa

Nazwa polska: oman szlachtawa

Nazwa łacińska: Inula conyza DC.

Rodzina: Asteraceae – astrowate

 

Status i ochrona prawna:

Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: CR

Rys. Marta Sapko

Morfologia i biologia

Dwu- lub wieloletnia roślina o wzniesionej łodydze wysokości do 60 cm, rozgałęzionej w górnej części. Liście owalne. Kwiaty zebrane są w koszyczki średnicy do 1 cm tworzące baldachogrono. Kwiaty wewnętrzne brunatnawe. Kwitnienie od lipca do września. Gatunek rozmnaża się z nasion (Cwener, Sudnik-Wójcikowska 2012).

 

Siedlisko

Na Lubelszczyźnie gatunek podawany z nawapiennych muraw mezokserotermicznych i ciepłolubnych zarośli.

 

Rozmieszczenie geograficzne

Gatunek eurazjatycki, spotykany od Europy po zachodnią Azję. Poza tym w północnej Afryce (Cwener, Sudnik-Wójcikowska 2012).

 

Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie

W Polsce gatunek występuje w górach, na pogórzu i w pasie wyżyn. W województwie lubelskim podawany z okolic Krasnobrodu. Od kilkunastu lat niepotwierdzony.

 

Liczebność populacji

W 2005 roku obserwowano tu kilkanaście roślin.

 

Zagrożenia i wskazania ochronne

Gatunek występował na skraju kompleksu wielogatunkowych zarośli z dereniem świdwą i śliwą tarniną. W ostatnich latach powierzchnia niezacienionych muraw i okrajków na stanowisku uległa drastycznemu zmniejszeniu. Niewykluczone, że oman wyginął.

Opracował: Wiaczesław Michalczuk

 

Źródła informacji

Informacje ustne od:

Wiaczesław Michalczuk

 

Dane publikowane

Cwener A., Sudnik-Wójcikowska B. 2012. Flora Polski: Rośliny kserotermiczne. Multico Oficyna Wydawnicza.