Nazwa polska: oman szlachtawa
Nazwa łacińska: Inula conyza DC.
Rodzina: Asteraceae – astrowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: CR
 |
Morfologia i biologia Dwu- lub wieloletnia roślina o wzniesionej łodydze wysokości do 60 cm, rozgałęzionej w górnej części. Liście owalne. Kwiaty zebrane są w koszyczki średnicy do 1 cm tworzące baldachogrono. Kwiaty wewnętrzne brunatnawe. Kwitnienie od lipca do września. Gatunek rozmnaża się z nasion (Cwener, Sudnik-Wójcikowska 2012).
|
|
Siedlisko Na Lubelszczyźnie gatunek podawany z nawapiennych muraw mezokserotermicznych i ciepłolubnych zarośli.
Rozmieszczenie geograficzne Gatunek eurazjatycki, spotykany od Europy po zachodnią Azję. Poza tym w północnej Afryce (Cwener, Sudnik-Wójcikowska 2012).
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie W Polsce gatunek występuje w górach, na pogórzu i w pasie wyżyn. W województwie lubelskim podawany z okolic Krasnobrodu. Od kilkunastu lat niepotwierdzony.
Liczebność populacji W 2005 roku obserwowano tu kilkanaście roślin.
Zagrożenia i wskazania ochronne Gatunek występował na skraju kompleksu wielogatunkowych zarośli z dereniem świdwą i śliwą tarniną. W ostatnich latach powierzchnia niezacienionych muraw i okrajków na stanowisku uległa drastycznemu zmniejszeniu. Niewykluczone, że oman wyginął. |
 |
Źródła informacji
Informacje ustne od:
Wiaczesław Michalczuk
Dane publikowane
Cwener A., Sudnik-Wójcikowska B. 2012. Flora Polski: Rośliny kserotermiczne. Multico Oficyna Wydawnicza.
