turzyca ciborowata

 Nazwa polska: turzyca ciborowata

Nazwa łacińska:Carex bohemica Schreb.

Rodzina: Cyperaceae – ciborowate, turzycowate 

 

Status i ochrona prawna:

Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: EN

Kategoria zagrożenia w Polsce: VU

Rys. Marta Sapko

Morfologia i biologia

Kępkowa bylina o łodygach dorastających do 30 cm wysokości, górą bezlistnych. Liście jasnozielone, miękkie, szerokości 2 mm. Kłoski liczne, jasnozielone, skupione w główkę, wspartą 2-4 liściowatymi podsadkami, do 10 cm długimi. Przysadki, zielone, nieco krótsze od pęcherzyków. Pęcherzyki lancetowate, wydłużone wolno zwężające się w długi dzióbek, 2 znamiona.

Siedlisko

Turzyca ciborowata rośnie na siedliskach wilgotnych i raczej nietrwałych, na brzegach rzek, dnach wysychających stawów, rowów, w miejscach mulistych, o małym zwarciu roślinności

 

Rozmieszczenie geograficzne

Gatunek eurosyberyjski, występuje od Portugali po Japonię.

 

Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie

W Polsce spotykana głównie w południowo-zachodniej części kraju. Na Lubelszczyźnie podawana z Dorohuska k. Chełma. Obecnie znana z kilku stanowisk.

 

Liczebność populacji

Populacje liczą zwykle po kilkanaście, kilkadziesiąt osobników.

 

Zagrożenia i wskazania ochronne

Siedliska, na których występuje turzyca ciborowata są niestabilne, szybko ulegają sukcesji. W celu zachowania gatunku konieczne jest utrzymanie lub stwarzanie odpowiednich dla niej warunków: niewielkich śródpolnych oczek wodnych o przeorywanych brzegach, odsłanianie, pozbawianie roślinności fragmentów brzegów płytkich zbiorników wodnych.

Opracował: Wiaczesław Michalczuk

 

Źródła informacji

 

Informacja ustna od:

Wiaczesław Michalczuk

Dane publikowane:

Zając M., Zając A. 2009. Elementy geograficzne rodzimej flory Polski – The geographical elements of native flora of Poland. Nakładem Pracowni Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki UJ