Nazwa polska: turzyca ciborowata
Nazwa łacińska:Carex bohemica Schreb.
Rodzina: Cyperaceae – ciborowate, turzycowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: EN
Kategoria zagrożenia w Polsce: VU
 |
Morfologia i biologia Kępkowa bylina o łodygach dorastających do 30 cm wysokości, górą bezlistnych. Liście jasnozielone, miękkie, szerokości 2 mm. Kłoski liczne, jasnozielone, skupione w główkę, wspartą 2-4 liściowatymi podsadkami, do 10 cm długimi. Przysadki, zielone, nieco krótsze od pęcherzyków. Pęcherzyki lancetowate, wydłużone wolno zwężające się w długi dzióbek, 2 znamiona. |
Siedlisko
Turzyca ciborowata rośnie na siedliskach wilgotnych i raczej nietrwałych, na brzegach rzek, dnach wysychających stawów, rowów, w miejscach mulistych, o małym zwarciu roślinności
Rozmieszczenie geograficzne
Gatunek eurosyberyjski, występuje od Portugali po Japonię.
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie
W Polsce spotykana głównie w południowo-zachodniej części kraju. Na Lubelszczyźnie podawana z Dorohuska k. Chełma. Obecnie znana z kilku stanowisk.
Liczebność populacji
Populacje liczą zwykle po kilkanaście, kilkadziesiąt osobników.
Zagrożenia i wskazania ochronne
Siedliska, na których występuje turzyca ciborowata są niestabilne, szybko ulegają sukcesji. W celu zachowania gatunku konieczne jest utrzymanie lub stwarzanie odpowiednich dla niej warunków: niewielkich śródpolnych oczek wodnych o przeorywanych brzegach, odsłanianie, pozbawianie roślinności fragmentów brzegów płytkich zbiorników wodnych.
Źródła informacji
Informacja ustna od:
Wiaczesław Michalczuk
Dane publikowane:
Zając M., Zając A. 2009. Elementy geograficzne rodzimej flory Polski – The geographical elements of native flora of Poland. Nakładem Pracowni Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki UJ
