wilczomlecz (ostromlecz) błotny

Nazwa polska: wilczomlecz (ostromlecz) błotny

Nazwa łacińska: Euphorbia palustris L.

Rodzina: Euphorbiaceae – wilczomleczowate

 

Status i ochrona prawna:

Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: VU

Kategoria zagrożenia w Polsce: NT

Kategoria zagrożenia na Świecie: – LC

Rys. Marta Sapko

Morfologia i biologia

Bylina kępowa, z sokiem mlecznym o pędach osiągających zwykle ok. 120, niekiedy 180 cm wysokości. Łodyga naga, gruba, pusta w środku, często czerwono nabiegła u nasady, gęsto ulistniona, silnie rozgałęziona z licznymi pędami płonnymi. Liście liczne, siedzące, osadzone skrętolegle na łodygach. Blaszka jest miękka, gładka o kształcie lancetowatym do eliptycznolancetowatego, prawie całobrzega lub miękko i drobno piłkowana, zakończona tępo lub zaostrzona. Kwiatostanem jest wierzchotka 3-10-ramienna. Podsadki jajowate, tępe, piłkowane, żółtawe. Kwiaty niepozorne z miodnikami poprzecznie jajowatymi, bez rożków. Owoce to trójkomorowe torebki zawierające w każdej z komór pojedyncze nasiona. Torebki kulistawe o średnicy 5-6 mm, pokryte krótkimi i kulistawymi lub nieregularnymi brodawkami. Nasiona kulistawe lub eliptyczne, gładkie i połyskujące. Kwitnie od maja do lipca.

Siedlisko

Mokre i wilgotne  łąki, zarośla oraz rowy. Często w zbiorowiskach ziół i pnączy wzdłuż na brzegach zbiorników wodnych. 

 

Rozmieszczenie geograficzne

Gatunek środkowoeuropejski. Występuje niemal w całej Europie z wyjątkiem jej południowych i północnych krańców, na wschodzie sięga po północno-zachodni Kazachstan.

 

Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie

Występuje na południu kraju, głównie w dolinach dużych rzek. Na Lubelszczyźnie podawany z kilkudziesięciu stanowisk  w większości położonych wzdłuż dolin Bugu i Wieprza.

 

Liczebność populacji

Przepraszamy, trwa aktualizacja informacji.

 

Zagrożenia i wskazania ochronne

Niezbędne do zachowania populacji wilczomlecza błotnego jest występowanie naturalnych wezbrań i okresowych niżówek w dolinach rzek. Bez nich siewki tego gatunku nie mają możliwości rozwoju. Zagrożeniem jest antropopresja w zakresie regulacji rzek i skutecznej ochrony przeciwpowodziowej, eliminujących naturalne wezbrania.

 

Opracował: Wiaczesław Michalczuk

Źródła informacji

Dane publikowane

Nawara Zbigniew. 2006, Flora Polski. Rośliny Łąkowe. Multico Oficyna Wydawnicza. Warszawa.