Nazwa polska: cebulica dwulistna
Nazwa łacińska:Scilla bifoliaL.
Rodzina: Asaragaceae – szparagowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: EN
Kategoria zagrożenia w Europie: LC
Ochrona prawna: częściowa
 |
Morfologia i biologia Niewielka, dorastająca do 25 cm wysokości bylina cebulowa. łodyga obła, wyrastająca pojedynczo z cebuli, zielona, niekiedy czerwono nabiegła. Liście dwa, równowąskie, o kapturkowatym szczycie, otulające łodygą do połowy jej długości. Kwiaty na wyraźnych szypułkach zebrane w kwiatostan groniasty. Płatki okwiatu eliptyczne, niebieskie, pręciki o niebieskich pylnikach dorównują długością płatkom okwiatu. Owoc to trzykomorowa torebka. Cebulica dwulistna jest geofitem wczesnowiosennym, wyrasta i kwitnie wiosną, najczęściej w kwietniu, przed rozwojem liści na drzewach, latem części nadziemne zanikają, w ziemi pozostaje cebulka, z której wiosną ponownie wyrastają kwiaty. |
|
Siedlisko Rośnie w lasach bukowych i mieszanych, zaroślach i na łąkach, na podłożu wapiennym. Jest gatunkiem charakterystycznym klasy Querco-Fagetea.
Rozmieszczenie geograficzne Występuje w Europie środkowej od Francji przez Niemcy, Czechy Słowację, Włochy Bałkany po dolinę Dniepru w południowej Ukrainie. W Polsce osiąga północną granicę swego zasięgu. Reprezentuje europejski umiarkowany, alpijsko-środkowoeuropejski element geograficzny (Zając, Zając 2009).
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie W Polsce występuje przede wszystkim we wschodniej części Karpat (Beskid Środkowy, Pogórze Środkowobeskidzkie) i w Kotlinie Sandomierskiej. Pojedyncze stanowiska ma również na Nizinie Śląskie, w Sudetach i w północno-zachodniej części kraju. Na Lubelszczyźnie znana jest ze stanowisk w okolicach Wojsławic i Majdanu Nowego (Suski, Grzywaczewski 2002) oraz ze Zwierzyńca (Kahan-Ryń 2020-inf. ustna)
Liczebność populacji Na opisanych stanowiskach cebulica dwulistna występuje licznie, tworząc łany zajmujące kilkuarowe, a nawet hektrowe powierzchnie.
Zagrożenia i wskazania ochronne Zagrożeniem dla cebulicy dwulistnej może być wykopywanie i przenoszenie jej do ogródków, a przede wszystkim bezpośrednie niszczenie jej siedlisk np. przy wycince drzew lub modernizacji dróg leśnych, przy których rośnie. W celu zachowania stanowisk gatunku należy zachować dotychczasowy sposób użytkowania siedlisk, w których on występuje. |
 |
Źródła informacji
Informacja ustna od:
Agnieszka Kahan-Ryń
Dane publikowane:
Suski T., Grzywaczewski G. 2002. Cebulica dwulistna Scilia bifolia w powiecie chełmskim Chrońmy Przyrodę Ojczystą 58(5) 99-101.
Zając M., Zając A. 2009. Elementy geograficzne rodzimej flory Polski – The geographical elements of native flora of Poland. Nakładem Pracowni Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki UJ.
