Nazwa polska: grzybieńczyk wodny
Nazwa łacińska: Nymphoides peltata (S. G. GMEL.) KUNTZE
Rodzina: Menyanthaceae – bobrkowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: RE
Kategoria zagrożenia w Polsce: VU
Kategoria zagrożenia w Europie: LC
Kategoria zagrożenia na Świecie: LC
Ochrona prawna: ochrona ścisła
 |
Morfologia i biologia Bylina wodna, o długich kłączach długości do 1,5 m, pełzających po mulistym dnie zbiorników wodnych. Liście długoogonkowe pływające po powierzchni wody, ustawione skrętolegle. Blaszka liściowa całobrzega, w nasadzie głęboko wcięta o długości (4) 8–13 (15) cm, wierzchem błyszcząca, ciemnozielona, spodem czerwono-fioletowa. Ogonek liściowy długi, w nasadzie rozszerzony. Kwiaty wyrastają nad wodę na długich szypułkach w luźnych pęczkach z kątów liści. Kielich głęboko 5-dzielny. Korona jasnożółta, o średnicy ok. 3 cm, krótko lejkowata, rozcięta do 2/3 na pięć łatek, u nasady łatek mała łuseczka i pęczek długich włosków, brzegi łatek rzęskowato ząbkowane. Pięć pręcików, międzyległych z łatkami korony. Owocem jajowata, zaostrzona torebka do 25 mm długości, otoczona trwałym kielichem. Kwitnienie lipiec – wrzesień.
|
|
Siedlisko Występuje w wodach stojących lub wolno płynących o mulistym dnie; w stawach, starorzeczach, zakolach wód i płytkich jeziorach, w których latem woda dobrze nagrzewa się. Jest jednym z gatunków biorących udział we wczesnym etapie zarastania wód. W niektórych miejscach, przy masowym wystąpieniu może w tym procesie odgrywać dużą rolę. Rośnie w wodach słodkich, jednak znosi niewielkie zasolenie (występuje np. w Zalewie Szczecińskim).
Rozmieszczenie geograficzne Gatunek eurosyberyjsko-irano-turański. Naturalnie występuje głównie na obszarze Europy i Azji w klimacie umiarkowanym. Jako gatunek zawleczony rozprzestrzenił się w Ameryce Północnej.
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie Roślina rzadka, rozproszona na niżu. Występuje głównie na pomorzu i w dolinach większych rzek. Na Lubelszczyźnie podawany z pojedynczych stanowisk nad Wisłą, Bugiem oraz z jeziora Uściwierz na pojezierzuŁęczyńsko-Włodawskim.
Liczebność populacji Gatunek uznany za wymarły na terenie woj. lubelskiego.
Zagrożenia i wskazania ochronne Główne zagrożenia to zanikanie siedlisk na skutek zarastania zbiorników wodnych oraz zanieczyszczenie wód. |
 |
Źródła informacji
Dane publikowane:
Piękoś-Mirkowa H., Mirek Z. 2006. Flora Polski. Rośliny Chronione. Multico Oficyna Wydawnicza. Warszawa.
