Nazwa polska: fiołek mokradłowy
Nazwa łacińska: Viola stagnina KIT.
Rodzina: Violaceae – fiołkowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: NT
Kategoria zagrożenia w Polsce: VU
Ochrona prawna: ochrona ścisła
 |
Morfologia i biologia Niska bylina o cienkimi rozgałęzionym kłączu. Łodyga dochodzi zwykle do 20 (30) cm wysokości. Roślina skąpo i krótko owłosiona. Brak liści odziomkowych. Liście łodygowe najczęściej są bladozielone, jajowatolancetowate, mocno wydłużone, opatrzone w przylistki. Kwiaty są białe, fioletowo żyłkowane, do 1,5 cm średnicy. Ostroga jest krótka, zielonawa. Roślina jest zarówno owadopylna jak i samopylna. Kwitnie do maja do lipca. |
|
Siedlisko Roślina związana z siedliskami żyznymi, wilgotnymi i ubogimi w węglan wapnia, a bogatymi w humus. Zwykle rośne w niewielkich, okresowo silnie wilgotnych zagłębieniach terenu. Występuje na łąkach oraz aluwiach większych rzek. Jest gatunkiem charakterystycznym zespołu Violo stagninae-Molinietum caeruleae, czyli wilgotnych, ekstensywnie zagospodarowanych łąk położonych na żyznych aluwiach w środkowym i dolnym odcinku wielkich rzek.
Rozmieszczenie geograficzne Gatunek środkowoeuropejski. W Europie jego zwarty zasięg obejmuje środkową i wschodnią część kontynentu. Na rozproszonych stanowiskach występuje od Półwyspu Iberyjskiego po Wyspy Brytyjskie oraz południową część Półwyspu Skandynawskiego. W Azji występuje po Środkową Syberię.
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie W Polsce jest gatunkiem rzadkim. Występuje głównie w centralnej i południowo-zachodniej części kraju, przy czym zauważalna jest koncentracja stanowisk w dolinach większych rzek. Na Lubelszczyźnie podawany z doliny Bugu w okolicach Terespola.
Liczebność populacji Przepraszamy, trwa aktualizacja informacji.
Zagrożenia i wskazania ochronne Stanowiska tego gatunku zanikają na intensywnie użytkowanych łąkach oraz w miejscach pozostawionych dłuższy czas bez użytkowania i zarastających roślinnością szuwarową i zaroślową. Zachowaniu populacji sprzyja ekstensywne użytkowanie łąk lub okresowe jego zaniechanie. |
 |
Źródła informacji
Dane publikowane:
Kaźmierczakowa R., Zarzycki K., Mirek Z. (red.) Polska Czerwona księga roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe, IOP PAN Kraków
