Nazwa polska: gruszycznik (gruszyczka) jednokwiatowy
Nazwa łacińska: Moneses uniflora
Rodzina: Pyrolaceae – gruszyczkowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: EN
Kategoria zagrożenia w Polsce: NT
Ochrona prawna: ochrona częściowa
 |
Morfologia i biologia Drobna bylina o wysokości do 20 cm. Liście zebrane w rozetkę, skórzaste i zimotrwałe. Liście odziomkowe, zebrane w rozetę, okrągławe lub jajowate o średnicy 1–1,5 cm, karbowano-ząbkowane. Kwiat pojedynczy usadowiony na szczycie praktycznie bezlistnej łodygi. Podczas kwitnięcia zwisa on w dół, potem łodyżka wyprostowuje się. Korona kwiatu biała, rozwierająca się, osiąga do 2,5 cm średnicy i wydziela przyjemny zapach. Płatki dwukrotnie wyższe do działek, pylniki duże z wyraźnymi rożkami. Dno kwiatu zawiera tarczkę o 10 ząbkach. Owoc to pękająca szparami torebka zawierająca do 1000 nasion. Nasiona są maleńkie z łatwością unoszone przez wiatr. Kwitnie od czerwca do lipca.
|
Siedlisko
Występuje w lasach świerkowych i sosnowych, a także mieszanych. Preferuje stanowiska o umiarkowanym cieniu, na glebach świeżych i kwaśnych.
Rozmieszczenie geograficzne
Naturalnie występuje na terenie Europy i Ameryki Północnej.
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie
Występuje w całym kraju, rzadka w środkowej części Polski. Gatunek podawany z terenu całego województwa z wyjątkiem obszarów o podłożu lessowym. Występuje na Roztoczu.
Liczebność populacji
Populacje nieliczne.
Zagrożenia i wskazania ochronne
Stanowiska gruszycznika jednokwiatowego bywają niszczone przez gospodarkę leśną, związaną z pozyskiwaniem drewna.
Źródła informacji
Informacja ustna od:
Dane publikowane:
Piękoś-Mirkowa H., Mirek Z. 2006. Flora Polski. Rośliny Chronione. Multico Oficyna Wydawnicza. Warszawa.
