Nazwa polska: języcznik zwyczajny
Nazwa łacińska: Phyllitis scolopendrium (L.) Newman
Rodzina: Aspleniaceae – zanokcicowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: RE
Ochrona prawna: ochrona ścisła
 |
Morfologia i biologia Roślina wysokości do 80 cm. Kłącze krótkie, pokryte brunatnymi łuskami. Liście zebrane w kępę. Blaszki liściowe równowąskie, szerokości do 6 cm. Ogonek do 4 razy krótszy od blaszki. Zarodniki dojrzewają od lipca do września (Piękoś-Mirkowa, Mirek 2006). |
Siedlisko
Na Lubelszczyźnie gatunek obserwowano w śródleśnym wąwozie porośniętym drzewostanem nawiązującym do buczyny karpackiej Dentario glandulosae-Fageum.
Rozmieszczenie geograficzne
Gatunek o zasięgu cyrkumborealnym. Występuje od zachodniej Europy po Kaukaz. Poza tym na Dalekim Wschodzie i w Ameryce Północnej (Piękoś-Mirkowa, Mirek 2006).
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie
W Polsce gatunek spotykany na przedgórzu Sudetów, na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej i w Karpatach (Piękoś-Mirkowa, Mirek 2006). Na Lubelszczyźnie podawany tylko z jednego stanowiska na Roztoczu nieopodal Bondyrza, które dzisiaj już nie istnieje.
Liczebność populacji
Populacja liczyła kilkanaście osobników.
Zagrożenia i wskazania ochronne
Gatunek uznany za wymarły na terenie woj. lubelskiego.
Źródła informacji
Informacje ustne od:
Bogdan Lorens
Dane publikowane
Piękoś-Mirkowa H., Mirek Z. 2006. Flora Polski. Rośliny Chronione. Multico Oficyna Wydawnicza. Warszawa.
