Nazwa polska: długosz królewski
Nazwa łacińska: Osmunda regalis L.
Rodzina: Osmundaceae – długoszowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: CR
Kategoria zagrożenia w Polsce: VU
Kategoria zagrożenia na Świecie: LC
Ochrona prawna: ochrona ścisła
 |
Morfologia i biologia Wieloletnia paproć o wysokości 1,5–2 m. Z krótkim, grubym, rozgałęzionym kłączem, pokrytym brunatnymi łuskami. Co roku wyrasta z niego wiele pionowo rozwiniętych liści. Są one długoogonkowe, gęsto skupione. Zewnętrzne płonne, wewnętrzne podzielone na część dolną – asymilującą i część górną – zarodnionośną. Blaszka do 40 cm szerokości, podwójnie pierzasta. Odcinki zarodnionośne równowąskie, w dojrzałym stadium pokryte brązowymi skupieniami zarodni. Zarodnie pękają na szczycie podłużną szczeliną. Zarodniki dojrzewają w czerwcu. |
|
Siedlisko Gatunek charakterystyczny dla olszyn i borów bagiennych. Rośnie na stanowiskach podmokłych, cienistych lasach, na brzegach wód i rowów nawadniających.
Rozmieszczenie geograficzne W Europie występuje przede wszystkim w części zachodniej.
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie Roślina rzadka, w górach nie występuje, w rozproszeniu na Pomorzu, Mazowszu, Ziemi Lubelskiej, Wielkopolsce, Nizinie Śląskiej, oraz na południu Polski. Duża część stanowisk objęta jest ochroną rezerwatową. Na Lubelszczyźnie podawany z kilku stanowisk na Roztoczu.
Liczebność populacji Populacja liczy kilka osobników.
Zagrożenia i wskazania ochronne Największym zagrożeniem są zmiany siedliskowe, związane z antropogenicznym osuszaniem siedlisk oraz obniżeniem poziomu wód gruntowych.
|
 |
Źródła informacji
Informacja ustna od:
Dane publikowane:
Piękoś-Mirkowa H., Mirek Z. 2006. Flora Polski. Rośliny Chronione. Multico Oficyna Wydawnicza. Warszawa.
Hanna Wójciak. 2003,Porosty, mszaki, paprotniki. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa.
