kokorycz wątła

Fot. Piotr Jagodziński

Nazwa polska: kokorycz wątła

Nazwa łacińska: Corydalis intermedia (L.) Mérat

Rodzina: Papaveraceae – makowate

 

Status i ochrona prawna:

Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: EN

Rys. Marta Sapko

Morfologia i biologia

Bylina, geofit wczesnowiosenny o pełnej bulwie i łodydze dorastającej 7-20 cm wysokości, w nasadzie z łuskowatym liściem, z którego kąta prawie zawsze wyrasta pęd kwiatowy. Liście dłoniastozłożone z 3 podługowatych, głęboko wciętych listków. Przysadki, jajowate, zaokrąglone bez wcięć, w przeciwieństwie do podobnych gatunków – kokoryczy pełnej i drobnej, które mają przysadki głęboko wcinane. Kwiatostan luźny, zwisły, złożony z 1-9 kwiatów. Kwiaty długości 10-15 mm, liliowo-purpurowe, grzbieciste, z długa ostrogą. Kwitnienie w marcu i kwietniu.  owocem jest torebka 3-5 razy dłuższa od utrzymującego ją trzoneczka. Rozmnaża się przez nasiona (Szafer i in. 1986).

Siedlisko

Rośnie w lasach liściastych i mieszanych, rzadziej w zaroślach. Preferuje gleby żyzne i próchniczne, występuje też na glebach słabych, kamienistych. Jest gatunkiem charakterystycznym mezo- i eutroficznych lasów liściastych z rzęduFagetalia sylvaticae.

 

Rozmieszczenie geograficzne

Gatunek środkowoeuropejski. Zwarty zasięg występowania ogranicza się do Europy Środkowej i zachodniej części Skandynawii. W Polsce gatunek osiąga wschodnią granicę zasięgu.

 

Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie

W Polsce gatunek spotykany rzadko na rozproszonych stanowiskach, głownie w zachodniej części kraju oraz na oderwanych stanowiskach na Wyżynie Małopolskiej. W województwie lubelskim w ostatnich latach znaleziony na terenie Roztoczańskiego Parku Narodowego.

 

Liczebność populacji

Populacje na Roztoczu zajmują powierzchnię od kilku do kilkunastu hektarów.

 

Zagrożenia i wskazania ochronne

Obfite stanowiska objęte są ochroną w parku narodowym. Kondycja roślin jest dobra a liczebność stabilna. Aktualnie nie są zagrożone.

Opracował: Wiaczesław Michalczuk

 

Źródła informacji

Informacje ustne od:

Bogusław Radliński

 

Dane publikowane

Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. 1986. Rośliny Polskie. PWN, Warszawa.