Nazwa polska: kukułka krwista żółtawa / kukułka żółtawa
Nazwa łacińska: Dactylorhiza incarnata (L.) ssp. ochroleuca(Boll) Hunt & Summ. / Dactylorhiza ochroleuca (Boll) Holub
Rodzina: Orchidaceae– Storczykowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: EN
Kategoria zagrożenia w Polsce: EN
Ochrona prawna: ochrona ścisła
Siedlisko Na Lubelszczyźnie gatunek wykazywany z torfowisk przejściowych, wilgotnych łąk trzęślicowych i młak niskoturzycowych na podłożu węglanowym.
Rozmieszczenie geograficzne Roślina o zasięgu alpejsko-północnoeuropejskim (Piękoś-Mirkowa, Mirek 2006).
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie W Polsce podgatunek potwierdzono po 2000 roku z ok. 20 stanowisk, zlokalizowanych niemal wyłącznie we wschodniej części kraju. W woj. lubelskim stwierdzono jego obecność w Poleskim Parku Narodowym, na chełmskich torfowiskach węglanowych (Polesie Wołyńskie) oraz w dolinie rzeki Sieniochy k. Śniatycz (Wyżyna Wołyńska). Nie udało się odnaleźć stanowisk z okolic Górecka Starego (Czarnecka, Janiec 2002) ani spod Tarnogrodu (w okolicy znaleziono jedynie albinotyczne osobniki kukułki krwistej typowej).
Liczebność populacji Najobfitsze populacje liczą po kilkaset osobników. Najmniejsza populacja w dolinie Sieniochy liczy kilkadziesiąt osobników.
Zagrożenia i wskazania ochronne Najobfitsze stanowiska są chronione w formie rezerwatów i Poleskiego Parku Narodowego. Mimo tego zagrażają im zmiany roślinności w zwykle nieużytkowanych wilgotnych łąkach oraz obniżanie się lustra wody związane z działalnością kopalni węgla w Bogdance. Stanowisko w dolinie Sieniochy zasługuje na objęcie ochroną rezerwatową. |
Źródła informacji
Informacje ustne od:
Wiaczesław Michalczuk
Dane publikowane
Czarnecka B., Janiec B. 2002. Przełomy rzeczne Roztocza jako modelowe obiekty w edukacji ekologicznej. Wyd. UMCS, Lublin.
Piękoś-Mirkowa H., Mirek Z. 2006. Flora Polski. Rośliny Chronione. Multico Oficyna Wydawnicza. Warszawa.
Bernacki L. 2014. Kukułka krwista żółtawa Dactylorhiza incarnata ssp. ochroleuca (W:) Kaźmierczakowa R., Zarzycki K., Mirek Z. (red.) Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Kraków, s. 764-766.