Nazwa polska: miodokwiat krzyżowy
Nazwa łacińska: Herminium monorchis (L.) R. Br.
Rodzina: Orchidaceae – storczykowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: RE
Kategoria zagrożenia w Polsce: CR
Ochrona prawna: ochrona ścisła
Morfologia i biologia
Bylina wysokości 10-30 cm o pojedynczej bulwie i długich rozłogach. Łodyga z dwoma podłużnie eliptycznymi liśćmi, długości do 15 cm. Kwiatostan walcowaty, wielokwiatowy. Kwiaty żółtozielone, przyjemnie pachnące. Rozkwitają od maja do sierpnia. Owocem jest beczułkowata torebka. Gatunek owadopylny. Rozmnaża się przez nasiona lub bulwy potomne (Piękoś-Mirkowa, Mirek 2006).
|
Siedlisko Najczęściej rośnie w niskoturzycowych torfowiskach przejściowych i niskich z klasy Scheuchzerio-Caricetea fuscae. Na jednym znanym w Polsce stanowisku gatunek wykazano z torfowiska przejściowego z przygiełką białą.
Rozmieszczenie geograficzne Roślina o zasięgu eurosyberyjskim. Występuje od Europy po Japonię (Piękoś-Mirkowa, Mirek 2006).
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie W Polsce gatunek zanikający, utrzymujący się jeszcze tylko na Pojezierzu Litewskim w dolinie rzeki Rospudy (Adamowski 2014). W woj. lubelskim podawany z okolic Puław i Kraśnika (dane ATPOL), jednak od wielu lat niepotwierdzony.
Liczebność populacji Brak danych.
Zagrożenia i wskazania ochronne Gatunek zanikający w wyniku zmiany stosunków wodnych i sukcesji naturalnej na terenach wilgotnych.
|
 |
Źródła informacji
Informacje ustne od:
–
Dane publikowane
Piękoś-Mirkowa H., Mirek Z. 2006. Flora Polski. Rośliny Chronione. Multico Oficyna Wydawnicza. Warszawa.
Adamowski W. 2014. Miodokwiat krzyżowy Herminium monorchis (W:) Kaźmierczakowa R., Zarzycki K., Mirek Z. (red.) Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Kraków, s. 755-757.
