Nazwa polska: starzec błotny
Nazwa łacińska: Senecio congestus(R. BR.) DC., obecnie obowiązująca nazwa: Tephroseris palustris (L.) Rchb.
Rodzina: Asteracae, Compositae – astrowate, złożone
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: EN
Kategoria zagrożenia w Polsce: NT
 |
Morfologia i biologia Roślina dwu lub wieloletnia o łodydze 70-120 cm wysokiej, grubej, pustej w środku, żeberkowanej, jasnozielonej, gęsto ulistnionej, górą rozgałęzionej i pokrytej gruczołowatymi, lepkimi włoskami. Liście łodygowe lancetowate, całobrzegie lub ząbkowane, siedzące, dolne liście różyczkowe głęboko wcinane, zwężone w ogonek, usychające przed kwitnieniem. Kwiaty skupione w koszyczki o średnicy 2-3cm, zebrane w podbaldach. Kwiaty jasnożółte, brzeżne języczkowate, środkowe rurkowate. Niełupki opatrzone białawym puchem kielichowym złożonym z pojedynczych włosków. |
Siedlisko
Starzec błotny rośnie w miejscach podmokłych, na zabagnionych łąkach, brzegach wód.
Rozmieszczenie geograficzne
Gatunek cyrkumborealny, występuje w chłodniejszych strefach Europy, Azji i Ameryki Północnej.
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie
W Polsce spotykany niemal w całym kraju, poza regionem Karpat. Na Lubelszczyźnie podawany z licznych stanowisk w obrębie Wyżyny Lubelskiej, Polesia i Niziny Południowopodlaskiej, obecnie znany z kilku stanowisk.
Liczebność populacji
Populacje raczej niezbyt liczne, po kilkanaście, kilkadziesiąt osobników.
Zagrożenia i wskazania ochronne
Starzec błotny jest rośliną mało konkurencyjną, preferuje miejsca pozbawione roślinności. Stanowisk ubywa ze względu na zmiany stosunków wodnych oraz zaniechania użytkowania, zwłaszcza wypasu.
Źródła informacji
Wiaczesław Michalczuk
Informacja ustna od:
Dane publikowane:
Zając M., Zając A. 2009. Elementy geograficzne rodzimej flory Polski – The geographical elements of native flora of Poland. Nakładem Pracowni Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki UJ
