Nazwa polska: miodunka wąskolistna
Nazwa łacińska: Pulmonaria angustifolia L.
Rodzina: Boraginaceae – ogórecznikowate, szorstkolistne
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: NT
Kategoria zagrożenia w Polsce: VU
 |
Morfologia i biologia Roślina wieloletnia (hemikryptofit)okryta sztywnymi, szorstkimi szczecinkami, dorastająca 10-35 cm. Łodyga gęsto ulistniona, o krótkich międzywęźlach. Liście odziomkowe szerokolancetowate, 5-10 razy dłuższe niż szerokie, na szczycie zaostrzone, w nasadzie stopniowo zwężające się w ogonek. Liście łodygowe na szczycie długo zaostrzone, krótko zbiegające po łodydze. Kwiatostan początkowo gęsty, później luźny, szypułki kwiatowe i kielichy gęsto okryte włoskami szczecinkowatymi oraz nielicznym gruczołowatymi. Korona początkowo purpurowo-różowa, później intensywnie lazurowo-błękitna, wewnątrz, poza krawędziami osklepków, naga. Kwitnie wiosną w kwietniu i maju. |
|
Siedlisko Rośnie w widnych lasach i zaroślach oraz w słonecznych murawach. Jest gatunkiem charakterystycznym ciepłolubnych muraw zaliczanych do związku Potentilloalbae-Quercionpetraeae.
Rozmieszczenie geograficzne Gatunek środkowoeuropejski.
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie Występuje rzadko na rozproszonych stanowiskach na obszarze całej Polski. Na Lubelszczyźnie podawana z licznych stanowisk, głownie na obszarze Wyżyn Lubelskiej i Wołyńskiej oraz z Polesia Wołyńskiego. Stanowiska historyczne nie są potwierdzone, w ostatnich latach znana z jednego stanowiska w Nowym Folwarku.
Liczebność populacji Na znanym stanowisku populacja liczy kilkanaście osobników.
Zagrożenia i wskazania ochronne Głównym zagrożeniem dla miodunki wąskolistnej jest zanik jej siedlisk, przekształcanie widnych zarośli w cieniste lasy. |
 |
Źródła informacji
Dane publikowane:
Zając M., Zając A. 2009. Elementy geograficzne rodzimej flory Polski – The geographical elements of native flora of Poland. Nakładem Pracowni Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki UJ
