oset zwisły

Siedlisko

Oset zwisły rośnie w miejscach suchych i słonecznych, głównie w murawach kserotermicznych oraz na siedliskach ruderalnych: miedzach, przydrożach i nieużytkach. Preferuje gleby zasobne w węglan wapnia.

Rozmieszczenie geograficzne

Oset zwisły jest gatunkiem pochodzącym z północnej części obszaru śródziemnomorskiego, skąd rozprzestrzenił się niemal na wszystkie kontynenty. W Polsce gatunek ma status archeofita – gatunku obcego pochodzenia, który przybył na dany tern przed odkryciem Ameryki.

Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie

Występuje głównie w północno-zachodniej części Polski, na Pomorzu i w Wielkopolsce, rzadziej na Mazurach i Śląsku. Na Lubelszczyźnie podawany był z okolic Międzyrzeca, Wrzelowca i z Czumowa nad Bugiem. Do tej pory zachowało się stanowisko w Czumowie.

Liczebność populacji

Liczebność populacji ostu zwisłego w Czumowie nad Bugiem szacowano na kilkanaście osobników (Fijałkowski 1994). Obecnie populacja ta liczy zaledwie kilka osobników.

Zagrożenia i wskazania ochronne

Głównym zagrożenie dla ostu zwisłego na znanym stanowisku w Czumowie są pogarszające się warunki siedliskowe. Murawy kserotermiczne na zboczach doliny Bugu, na skutek braku użytkowania stają się co raz bardziej mezofilne: darń jest bardziej zwarta, gromadzi się znaczna ilość martwej materii organicznej (wojłoku), brak jest tzw. luk, miejsc z odsłoniętą glebą, gdzie mogłyby kiełkować nasiona. Ponad to z pól znajdujących się na wierzchowinach ponad zboczami doliny w murawy wkraczają nitrofilne gatunki ruderalne, które ograniczają wzrost wrażliwym roślinom. W celu zachowania gatunku konieczne są zabiegi ochrony czynnej.