ostrożeń pannoński

Siedlisko

Ostrożeń panoński rośnie na stanowiskach słonecznych, ciepłych i zasobnych w węglan wapnia. Najczęściej występuje w murawach kserotermicznych i zaroślach wykształcających się na płytkich rędzinach wapiennych. Jest gatunkiem charakterystycznym dla związku Cirsio-Brachypodion pinnati i zespołu Inuletum ensifoliae.

Rozmieszczenie geograficzne

Zasięg ostrożnia pannońskiego ogranicza się do środkowej Europu, występuje w pasie od południowo-wschodnich Niemiec i Austrii, przez Czechy, Słowację, Bałkany po Morze Czarne. W Polsce osiąga północno-zachodnią granice występowania. Jest zaliczany do (wschodnio)europejsko-umiarkowano-pontyjsko-pannońskiego elementu geograficznego (Zając, Zając 2009).

Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie

W Polsce występuje na Wyżynach Małopolskiej, Lubelskiej i Wołyńskiej oraz na Polesiu Wołyńskim, podawany był również z  Niziny Śląskiej (Zając, Zając 2001). Z terenu Lubelszczyzny ostrożeń pannonski podawany był z blisko 50 stanowisk (Zając, Zając 2001), z których udało się odnaleźć i potwierdzić niespełna 10. W ostatnich 20 latach odnaleziono 10 kolejnych stanowisk tego gatunku. Obecnie na Lubelszczyźnie znanych jest 19 stanowisk ostrożnia panońskiego: rezerwaty Podzamcze k. Bychawy, Las Królewski k. Krzczonowa, Broczówka k. Skierbieszowa, Rogów k. Grabowca, Brzeźno i Roskosz k. Chełma oraz Zalesie k. Izbicy, Drewniki k. Kraśniczyna, Skomorochy Małe i Wolica Uchańska k. Grabowca, Huszczka Duża i Hajowniki k. Skierbieszowa, Nowy Folwark k. Leśniowic, Komarów-Wieś, Dzierążnia i Huta Dzierążyńska k. Krynic, Kolonia Średnia Droga i Huta Tarnawacka k. Tarnawatki, Józefówka k. Rachań.

Liczebność populacji

Liczebność populacji ostrożnia panońskiego na Lubelszczyźnie waha się od kilku do kilku tysięcy osobników. Liczne populacje znajdują się m.in. w Podzamczu, Broczówce, Drewnikach, Zalesiu, Nowym Folwarku, Hucie Tarnawackiej, Józefówce, Roskoszy i Brzeźnie. Małe, liczące kilka osobników są populacje w Lesie Królewskim, Hajownikach i Skomorochach Małych. Liczebność Cirsium pannonicum na pozostałych stanowiskach można szacować na kilkadziesiąt-kilkaset osobników.