Nazwa polska: podejźrzon księżycowy
Nazwa łacińska: Botrychium lunaria (L.) Sw.
Rodzina: Ophioglossaceae – nasięźrzałowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: NT
Kategoria zagrożenia w Polsce: VU
Ochrona prawna: ochrona ścisła
 |
Morfologia i biologia Niewielka, wieloletnia paproć, osiągająca wielkość ok. 5–30 cm, Z podziemnego kłącza, corocznie wyrasta jeden liść, podzielony mniej więcej w połowie na część asymilacyjną (płonną) i zarodnionośną (płodną). Płonna część liścia jest żółtozielona, pojedynczo pierzasta, wydłużona, połyskująca. Z każdej strony jest 2–9 odcinków pierzastego liścia, częściowo się zakrywających. Dolne odcinki są półksiężycowate, górne klinowane. Listki całobrzegie lub lekko karbowane. Zarodnionośna część dzieli się dwu-trzykrotnie pierzasto na kształt wiechy z licznie osadzonymi zarodniami. Kuliste zarodnie są stosunkowo duże, dojrzewają od maja do sierpnia. |
|
Siedlisko Paproć umiarkowanie światłolubna, rośnie zwykle pojedynczo na trawiastych zboczach, łąkach, murawach w widnych lasach. Roślina preferuje gleby świeże, mezotroficzne.
Rozmieszczenie geograficzne Roślina występuje na terenie prawie całej Europy, Azji, Ameryce Północnej, na południowym krańcu Ameryki Południowej, Australii.
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie W Polsce rośnie w rozproszeniu na terenie całego kraju. Największe skupiska tego gatunku zlokalizowane są w północnej i południowo-zachodniej części kraju oraz na Wyżynie Lubelskiej.
Liczebność populacji Populacje są nieliczne.
Zagrożenia i wskazania ochronne Niestety, na terenie całego kraju obserwowane jest zanikanie podejźrzona księżycowego, a związane jest to głównie z przekształcaniem siedlisk w wyniku sukcesji wtórnej roślinności. |
 |
Źródła informacji
Dane publikowane:
Leokadia Witkowska-Żuk. 2008, 2012, Atlas roślinności lasów. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa.
Hanna Wójciak. 2003, Porosty, mszaki, paprotniki. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa.
