Nazwa polska: pszonacznik wschodni
Nazwa łacińska: Conringia orientalis (L.) Dumort.
Rodzina: Brassicae – kapustowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: EN
Kategoria zagrożenia w Polsce: CR
 |
Morfologia i biologia Jednoroczna bylina o pędach wysokości 15-60 cm. Liście jajowato-eliptyczne o sinozielonym ubarwieniu. Kwiaty białozielone, zebrane w luźne grona. Kwitnienie w maju i czerwcu. Owocem są strąki. Gatunek rozmnaża się przez nasiona (Zając i in. 2014). |
|
Siedlisko Na Lubelszczyźnie gatunek związany ze zbiorowiskami chwastów nawapiennych z zespołu Caucalido-Scandicetum. Trafia się głównie na miedzach bądź na pograniczu upraw i muraw lub zarośli kserotermicznych.
Rozmieszczenie geograficzne Gatunek reprezentujący element łącznikowy: śródziemnomorsko-iranoturańsko-środkowoeuropejski (Zając i in. 2014).
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie W Polsce gatunek ginący, spotykany jeszcze tylko w pasie południowych wyżyn (Wyżyna Małopolska, Wyżyna Lubelska, Roztocze i Polesie Wołyńskie). W woj. lubelskim w ostatnich latach potwierdzony tylko w okolicach Chełma (Polesie Wołyńskie) (Haliniarz, Kapeluszny 2014), Turowca koło Żmudzi (Działy Grabowieckie), Antoniówki koło Komarowa (Kotlina Hrubieszowska), Kątów koło Zamościa (Padół Zamojski) oraz Korhyń i Rudy Wołoskiej koło Tomaszowa Lubelskiego (Roztocze).
Liczebność populacji Populacje liczą najczęściej od kilku do kilkunastu (rzadziej więcej) osobników.
Zagrożenia i wskazania ochronne Gatunkowi zagraża intensyfikacja rolnictwa skutkująca eliminacją chwastów polnych. Nasiona ze stanowiska koło Rudy Wołoskiej zostały zabezpieczone przez Ogród Botaniczny UMCS w Lublinie |
 |
Źródła informacji
Informacje ustne od:
Anna Cwener,
Ewa Szczęśniak
Joanna Czarnecka
Dane publikowane
Haliniarz M., Kapeluszny J. 2014. Rzadkie gatunki flory kalcyfilnej w zbiorowiskach
segetalnych na terenie województwa lubelskiego. Annales UMCS Sectio E, vol. LXIX (1), s. 11-23.
Zając M., Zając A., Kucharczyk M., Nobis A., Nobis M. 2014. Pszonacznik wschodni Conringia orientalis (L.) Dumort. (W:) Kaźmierczakowa R., Zarzycki K., Mirek Z. (red.) Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Kraków, s. 232-234.
