pszonak pannoński

Morfologia i biologia

Szarozielona roślina dorastająca do 30-100 cm. Łodyga kanciasta, pojedyncza, rzadko rozgałęziona górą, wyprostowana pokryta włoskami. Liście lancetowate, odlegle ząbkowane, pokryte włoskami gwiazdkowatymi. Dolne liście na ogonkach, górne siedzące. Kwiaty pachnące. Działki kielicha zielone, o długości 7-10 mm. Płatki korony intensywnie żółte, o długości 12-17 mm. Szypułki o długości 3-5 mm. Owoc to czterograniasta łuszczyna osadzona na długiej szypułce (4-8 mm), pokryta dwudzielnymi, wrzecionowatymi, przyczepionymi środkiem włosami. Kwitnie od czerwca do lipca. Roślina roczna niekiedy dwuletnia (hemikryptofit).

Siedlisko

Rośnie na skałach i murawach kserotermicznych na wapiennym podłożu.

Rozmieszczenie geograficzne 

Gatunek środkowoeuropejsko-pontyjsko-pannoński. Jako gatunek rodzimy występuje na ograniczonym obszarze Europy: od Francji po Ukrainę.

Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie

W Polsce niewielka liczba stanowisk zlokalizowanych głównie na Wyżynie Małopolskiej.  Na Wyżynie Lubelskiej i Polesiu Wołyńskim ma pojedyncze stanowiska. Podawany był ze Stawskiej Góry koło Chełma, Lublina i Krasnego koło Izbicy. W ostatnich latach obserwowany na Machnowskiej Górze, w Żurawcach i Kątach koło Zamościa.

Liczebność populacji 

Populacje pszonaka pannońskiego liczą zwykle po kilka, kilkanaście osobników. 

Zagrożenia i wskazania ochronne

Zagrożeniem dla gatunku jest zanikanie jego siedlisk: zarastanie muraw kserotermicznych.