Nazwa polska: storzan bezlistny
Nazwa łacińska: Epipogium aphyllum SW.
Rodzina: Orchidaceae – Storczykowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: CR
Kategoria zagrożenia w Polsce: PCZL – CR, PCZKR – CR
Kategoria zagrożenia w Europie: LC
Ochrona prawna: ochrona ścisła
 |
Morfologia i biologia Bylina wysokości do 30 cm, bezzieleniowa o jasnobrunatnym zabarwieniu całej rośliny. Kłącze pełzające o długich rozłogach. Łodyga zaopatrzona w silnie uwstecznione łuskowate liście. Kwiatostan luźny zbudowany z 2-5 bladożółtych lub białych kwiatów zwróconych warżką ku górze. Roślina rzadko wytwarza pędy nadziemne i potrafi kwitnąć pod ziemią. Jest owadopylna lub samopylna. Rozmnaża się przez nasiona lub odrosty kłącza. Kwitnie od czerwca do listopada (Hereźniak, Piękoś-Mirkowa 2014). |
|
Siedlisko Na Lubelszczyźnie podany z cienistego grądu na płytkiej rędzinie brunatnej (Czarnecka 2010). Rozmieszczenie geograficzne Gatunek europejsko-azjatycki o zwartym zasięgu obejmującym południową Skandynawię, północne kraje nadbałtyckie i góry i pogórza środkowej Europy. Na wschodzie stanowiska sięgają po Kamczatkę (Hereźniak, Piękoś-Mirkowa 2014). Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie W Polsce jest uznawany za gatunek górski o charakterze reglowym. Znany jest z rozproszonych stanowisk głównie w południowej i wschodniej części kraju. Na Lubelszczyźnie stwierdzony na Białej Górze k. Tomaszowa Lubelskiego (Czarnecka 2010). Liczebność populacji W 2008 roku obserwowano kilkanaście pędów generatywnych. W późniejszych latach nieobserwowany. Ze względu na specyficzną biologię tego gatunku prawdopodobnie nie oznacza to jego zaniku na stanowisku (Czarnecka 2010). Zagrożenia i wskazania ochronne Gatunek zagrożony przede wszystkim przez zmiany siedliskowe (przebudowa drzewostanów) oraz ruch pojazdów terenowych na Białej Górze.
|
 |
Źródła informacji
Informacje ustne od:
Anna Cwener
Jan Kucharzyk
Dane publikowane
Hereźniak J., Piękoś-Mirkowa H. 2014. Storzan bezlistny Epipogium aphyllum SW (W:) Kaźmierczakowa R., Zarzycki K., Mirek Z. (red.) Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Kraków, s. 749-752.
Czarnecka B. 2010. Górskie gatunki roślin naczyniowych na Roztoczu: kilka uwag o rozmieszczeniu i ekologii (W:) J. R. Rak (red.) Walory ekologiczne i turystyczne północnej części Euroregionu Karpackiego. Wyd. Muzeum Region. im. A. Fastnachta w Brzozowie.
