Nazwa polska: turówka wonna
Nazwa łacińska: Hierochloë odorata (L.) P. Beauv.
Rodzina: Poaceae – wiechlinowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: EN
Kategoria zagrożenia w Polsce: VU
Ochrona prawna: ochrona częściowa
 |
Morfologia i biologia Wieloletnia trawa z podziemnymi kłączami, przez co tworzy zwarte łany. Źdźbła dorastają do 60 cm wysokości, okryte pochwami liściowymi. Liście na pędach kwiatostanowych skupione u podstawy źdźbła, dorastające do 4 cm, szorstkie na brzegu. Liście pędów płonnych znacznie dłuższe, do 30 cm, z wierzchu matowe, na stronie spodniej lśniące. Kłoski zebrane w wiechę o faliście pogiętych gałązkach. Kłoski owalne, czerwonobrązowe. Plewki krótko owłosione, na brzegach silnie orzęsione (cecha odróżniająca gatunek od turówki leśnej Hierochloë australis). |
|
Siedlisko Turówka wonna rośnie na wilgotnych łąkach, w szuwarach, na brzegach rzek, w grądach i borach mieszanych, w zaroślach, ale także na suchych zboczach w murawach kserotermicznych.
Rozmieszczenie geograficzne Gatunek cyrkumborealny, występuje w północnej, środkowej i wschodniej Europie, w Azji i w Ameryce Północnej.
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie W Polsce występuje na rozproszonych stanowiskach, głównie na niżu. Na Lubelszczyźnie podawana z Polesia, Roztocza i Niziny Południowopodlaskiej. Obecnie stanowiska nie są potwierdzone.
Liczebność populacji Brak informacji o liczebności populacji.
Zagrożenia i wskazania ochronne Turówce wonnej zagraża osuszanie łąk i zbieranie jej do celów leczniczych i przemysłowych. |
 |
Źródła informacji
Informacja ustna od:
Dane publikowane:
Zając M., Zając A. 2009. Elementy geograficzne rodzimej flory Polski – The geographical elements of native flora of Poland. Nakładem Pracowni Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki UJ
