Nazwa polska: miodunka miękkowłosa
Nazwa łacińska: Pulmonaria mollis Wulfen ex Hornem.
Rodzina: Boraginaceae – ogórecznikowate, szorstkolistne
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: EN
Kategoria zagrożenia w Polsce: VU
 |
Morfologia i biologia Bylina dorastająca do 50 cm wysokości, pokryta miękkimi, gruczołowymi włoskami z domieszką nielicznych włosków szczecinkowatych. Liście różyczkowe eliptyczne, w połowie najszersze, na szczycie długo zaostrzone u nasady nagle zwężone w długi ogonek. Liście pędów kwiatowych, dolne siedzące szerokolancetowate ku nasadzie zwężone, górne lancetowate obejmujące łodygę. Kwiatostan w czasie kwitnienia gęsty, zbity, później luźniejszy. Kielich gęsto pokryty włoskami gruczołowatymi. Korona początkowo różowo-purpurowa, w czasie kwitnienia przebarwiająca sią na ciemnoniebiesko. |
Siedlisko
Rośnie w widnych lasach i zaroślach oraz na ich skrajach, w murawach, najczęściej na podłożu zasadowym. Jest gatunkiem charakterystycznym rzędu Quercetalia pubescenti-petraeae.
Rozmieszczenie geograficzne
Gatunek eurosyberyjski, występuje od Pirenejów przez Europę po Syberię.
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie
W Polsce występuje w południowo-wschodniej części kraju: w Górach Świętokrzyskich, w Małopolsce, na Podkarpaciu i na Lubelszczyźnie oraz na Nizinie Północnopodlaskiej. Na Lubelszczyźnie podawana z Roztocza, Padołu Zamojskiego i Polesia Wołyńskiego.
Liczebność populacji
Znane populacje są dość liczne.
Zagrożenia i wskazania ochronne
Głównym zagrożeniem dla miodunki miękkowłosej jest zanikanie jej siedlisk – widnych lasów (dąbrów świetlistych) oraz śródleśnych polan. W celu zachowania gatunku należy na jego stanowiskach utrzymywać odpowiednie warunki świetlne.
Źródła informacji
Informacja ustna od:
Małgorzata Grabek, Małgorzata Bielecka, Anna Cwener
Dane publikowane:
Zając M., Zając A. 2009. Elementy geograficzne rodzimej flory Polski – The geographical elements of native flora of Poland. Nakładem Pracowni Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki UJ
