Nazwa polska: dzwonek szczeciniasty
Nazwa łacińska: Campanula cervicaria L.
Rodzina: Campanulaceae – dzwonkowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: VU
Kategoria zagrożenia w Polsce: DD
Ochrona prawna: nie
 |
Morfologia i biologia
Dwu- lub wieloletnia roślina (hemikryptofit) okryta szczecinkowatymi, kującymi włoskami. Łodyga nieregularnie kanciasta, przeważnie nierozgałęziona, dorastająca do 1 m wysokości. Liście równowąsko-lancetowate, dolne stopniowo zwężające się w oskrzydlony ogonek, górne siedzące. Wszystkie o brzegu piłkowano-karbowanym lub falistym. Kwiaty w dość dużej szczytowej główce i zwykle w mniejszych pęczkach bocznych. Podsadki krótsze od kwiatów, kwiaty prawie siedzące. Kielich o tępych ząbkach. Korona niebiesko-fioletowa, ok. 2,5 cm długa, 5-łatkowa, na nerwach orzęsiona. Korona wyraźnie krótsza od szyjki słupka. Kwitnienie od czerwca do sierpnia |
|
Siedlisko Rośnie w murawach, zaroślach i widnych lasach.
Rozmieszczenie geograficzne Gatunek eurosyberyjski.
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie Występuje rzadko, na rozproszonych stanowiskach na terenie całego kraju. Na Lubelszczyźnie rośnie w lasach koło miejscowości Bródek k. Łabuń, Lipsko-Polesie oraz Łaziska k. Zamościa i Tyszowce.
Liczebność populacji Populacje są nieliczne.
Zagrożenia i wskazania ochronne Zagrożeniem jest zarastanie siedlisk drzewami i krzewami oraz wzrost zacienienia.
|
 |
Źródła informacji
Informacja ustna od:
Anna Cwener
Joanna Szkuat
Dane publikowane:
Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, A. Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001
Flora Polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. Tom I – XIV, opracowanie zbiorowe, Kraków, Akademia Umiejętności w Krakowie
