Nazwa polska: gnidosz błotny
Nazwa łacińska: Pedicularis palustris L.
Rodzina: Orobanchaceae – zarazowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: VU
Kategoria zagrożenia w Polsce: VU
Ochrona prawna: ochrona częściowa
 |
Morfologia i biologia Roślina dwuletnia o łodydze wzniesionej, wysokości do 90 cm, zwykle górą rozgałęzionej. Liście pierzastodzielne, siedzące i lancetowate w zarysie. Grzbieciste kwiaty wyrastają w kątach liści na szczytach łodyg, tworząc groniaste kwiatostany. Kielich 2-wargowy, korona ciemnoróżowa dwa razy dłuższa od kielicha. Gnidosz kwitnienie od maja do lipca. Jest rośliną półpasożytnicza (Oklejewicz i in. 2015).
|
|
Siedlisko Siedliskiem gatunku są wilgotne łąki i torfowiska (Oklejewicz i in. 2015).
Rozmieszczenie geograficzne gatunek eurosyberyjski, spotykany w Europie od Pirenejów po Kaukaz i Ural, dalej na wschodzie w Kazachstanie i Mongolii oraz Ameryce Północnej.
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie W Polsce gatunek występuje w rozproszeniu na terenie całego kraju. W woj. lubelskim gatunek rzadki, obserwowany w dolinach rzek: Wieprza (Szczebrzeszyn, Tarzymiechy), Poru i Sieniochy oraz na obszarze Poleskiego Parku Narodowego.
Liczebność populacji Poszczególne populacje liczą od kilku do kilkunastu osobników gnidosza.
Zagrożenia i wskazania ochronne Gatunek zagrożony z powodu osuszania terenów podmokłych oraz ekspansję trzcin na nieużytkowanych terenach. |
 |
Źródła informacji
Informacja ustna od:
Wiaczesław Michalczuk
Dane publikowane:
Oklejewicz K., Wolanin M., Wolanin M.N., Trąba Cz., Wolański P., Rogut K. (2015). Czerwona Księga Roślin Województwa Podkarpackiego. Zagrożone gatunki roślin. Stowarzyszenie “Pro Carpathia”. Rzeszów.
