Nazwa polska: kąkol polny
Nazwa łacińska: Agrostemma githago L.
Rodzina: Caryophylaceaee – goździkowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: NT
Kategoria zagrożenia w Polsce: NT
 |
Morfologia i biologia Roślina roczna o łodydze prosto wzniesionej, pojedynczej lub słabo rozgałęziającej się, osiągającej od 30 do 100 cm wysokości. Cała roślina jest szaro przylegająco i miękko owłosiona. Liście równowąskolancetowate, na końcach zaostrzone, bez przylistków, naprzeciwległe, zrośnięte nasadami. Kwiaty zwykle wyrastają pojedynczo na szczytach łodyg i z kątów liści. Kielich trwały, zrosłodziałkowy z liściowatymi ząbkami, które wydłużają się po kwitnieniu. Koronę tworzy 5 wolnych płatków o fioletoworóżowej barwie, rozjaśniających się u nasady. Płatki korony są krótsze od działek kielicha. Pręcików jest 10. Owocem jest pękająca 5 klapami torebka. Nasiona o nerkowatym kształcie są ciemne, matowe z drobnymi brodawkami.
|
|
Siedlisko Chwast roślin uprawnych, głównie zbóż, a niekiedy wyki i innych roślin strączkowych. Preferuje gleby obojętne lub zasadowe lecz przede wszystkim rośnie tam, gdzie uprawiane są rośliny, którym towarzyszy. Jest gatunkiem charakterystycznym zbiorowisk chwastów upraw roślin zbożowych i lnu z rzędu Centauretalia cyanii.
Rozmieszczenie geograficzne Kąkol polny pochodzi z basenu Morza Śródziemnego i Azji. Naturalnie występował również na terenach północnej Afryki, zachodniej i środkowej oraz południowej Europy.
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie Rozproszony na terenie całego kraju. Podawany z licznych stanowisk na terenie całego województwa lubelskiego, obecnie spotykany coraz rzadziej, potwierdzony w kilku lokalizacjach, głównie w obrębie Wyżyny Lubelskiej.
Liczebność populacji Populacje są zróżnicowane pod względem liczebności, liczą od kilku do kilkudziesięciu osobników.
Zagrożenia i wskazania ochronne Stosowanie herbicydów oraz skuteczne oczyszczanie ziaren zbóż z nasion kąkola spowodowało, że należ on do chwastów bardzo rzadkich. Przyczyną intensywnej walki z tym chwastem jest fakt, że cała roślina jest trująca, zarówno dla ludzi, jak i koni, bydła i świń. |
 |
Źródła informacji
Dane publikowane:
Sudnik-Wójcikowska Barbara. 2011, Flora Polski. Rośliny synantropijne. Multico Oficyna Wydawnicza. Warszawa.
