Nazwa polska: kostrzewa walezyjska
Nazwa łacińska: Festuca valesiaca Schleich. ex Gaudin
Rodzina: Poaceae, Gramineae – wiechlinowate, trawy
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: RE/DD
Kategoria zagrożenia w Polsce: VU
 |
Morfologia i biologia Gęstokępkowa trawa o źdźbłach 20-40 cm wysokich, cienkich, pod wiechą szorstkich. Liście 0,3-0,5 mm grubości, szorstkie, sinozielone, owoszczone, zwykle dorastające do połowy wysokości źdźbła. Pochwy otwarte do nasady, gładkie, również owoszczone, często fioletowo nabiegłe. Języczek 0,2-0,4 mm postrzępiony, na brzegach orzęsiony. Blaszka liściowa w przekroju owalna lub klinowata, 5 nerwowa, wewnątrz z 3 żeberkami, skąpo owłosiona. Sklerenchyma w 3 narożnych pasmach, tylko niekiedy z dodatkowymi cienkimi pasmami bocznymi. Wiecha 3-7 cm, niezbyt gęsta, szorstka o osi i gałązkach prostych. Kłoski 6-6,5 mm, 3-5 kwiatkowe, sinozielone, owoszczone, często fioletowo nabiegłe. Plewy nagie tylko na szczycie szorstkie, dolna z ością długości połowy plewki. |
|
Siedlisko Rośnie w mało zwartych murawach wykształcających się na suchych lessowych i kredowych zboczach, niekiedy na siedliskach wtórnych tj. torowiska, przydroża. Jest gatunkiem charakterystycznym związku Festuco-Stipion.
Rozmieszczenie geograficzne Gatunek eurosyberyjsko-irano-turański, występuje w Europie Środkowej, Centralnej i Wschodniej Azji.
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie W Polsce występuje rzadko na Wyżynach Małopolskiej, Lubelskiej i Wołyńskiej oraz na Nizinie Śląskiej i nad Dolną Wisłą w okolicach Torunia. Na Lubelszczyźnie podawana z ponad 20 stanowisk z okolic Kazimierza Dolnego, Hrubieszowa, Tarnogóry oraz Dobużka, Broczówki, Iłowca, Bychawy i Niedzielisk. Obecnie nie odnaleziona w żadnej z muraw, może jednak utrzymywać się (istnieje szansa na odnalezienie jej) w Dobużku, Dobrem i Gródku nad Bugiem.
Liczebność populacji Nie ma dokładnych historycznych danych na temat liczebności populacji kostrzewy walezyjskiej, jednak w zdjęciach fitosocjologicznych notowano niewielkie (+ lub 1) pokrycie tego gatunku stąd można wnioskować o niezbyt dużej zasobności historycznych populacji. Obecnie konieczne są badania nad obecnością i zasobnością populacji tego gatunku na terenie Lubelszczyzny.
Zagrożenia i wskazania ochronne Kostrzewie walezyjskiej zagraża przede wszystkim użyźnianie muraw. Większa wilgotność i żyzność siedliska umożliwia wzrost bardziej wymagającym i przez to szybciej rosnącym gatunkom tj. np. kłosownica pierzasta, które wypierają silnie kseromorficzne, przystosowane do bardziej skrajnych warunków typowe rośliny stepowe. |
 |
Źródła informacji
Dane publikowane:
Zając M., Zając A. 2009. Elementy geograficzne rodzimej flory Polski – The geographical elements of native flora of Poland. Nakładem Pracowni Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki UJ
