Nazwa polska: len włochaty
Nazwa łacińska: Linum hirsutum L
Rodzina: Linaceae – lnowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: EN
Kategoria zagrożenia w Polsce: VU
Ochrona prawna: ochrona ścisła
 |
Morfologia i biologia Roślina dwu- lub kilkuletnia ze zdrewniałym korzeniem o wysokości 30 – 90 cm. Łodyga dołem zdrewniała, górą rozgałęziająca się cała pokryta długimi, białymi włoskami. Liście siedzące. Dolne podługowate i tępe, górne lancetowate ostro zakończone. Kwiaty pięciokrotne duże, krótkoszypułkowe, tworzące wiechotkowaty kwiatostan. Działki kielicha długie, zaostrzone. Płatki korony niebieskie, szerokie, długie na 2 – 3 cm. Pręciki zrośnięte w nasadzie. Owoc to kulista torebka, zaostrzona na szczycie. Nasiona jajowate, spłaszczone. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Większość osobników gnie po wydaniu nasion.
|
Siedlisko
Gatunek zachodniopontyjsko-pannoński. Roślina związana z murawami kserotermicznymi. Charakterystyczny dla związku Cirsio-Brachypodion pinnati (zwarte stepy łąkowe), zespołu Inuletum ensifoliae (zespół omanu wąskolistnego).
Rośnie na suchych oświetlonych zboczach najczęściej tam gdzie zachodzi erozja. Nie znosi ocienienia.
Rozmieszczenie geograficzne
Od Turcji poprzez południowo-wschodnią Europę, po Austrię, Czechy i Polskę na zachodzie i północy.
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie
W Polsce występuje głównie na Wyżynie Małopolskiej (Niecka Nidzińska, okolice Pińczowa i Buska). Na Lubelszczyźnie historyczne stanowiska były podawane z Góry Trzech Krzyży w Kazimierzu Dolnym. Inne informacje o tym gatunku w naszym regionie nie są potwierdzone.
Na Skarpie Dobrskiej k. Kazimierza Dolnego istnieje stanowisko reintrodukowane w 2008 r., gdzie odtworzono jedno z jego historycznych stanowisk. W 2020 r. kwitły tam pojedyncze okazy, na siedlisku, które w wyniku sukcesji, zarasta głównie nawłocią.
Liczebność populacji
Liczba osobników na poszczególnych stanowiskach wykazuje duże wahania w zależności od roku, na większości miejsc od kilkudziesięciu do kilkuset osobników.
Zagrożenia i wskazania ochronne
Zagrożeniem jest zarastanie muraw kserotermicznych przez drzewa i krzewy oraz niszczenie siedlisk przez człowieka. Wymaga ochrony czynnej.
Źródła informacji
Informacja ustna od:
Anna Cwener, Joanna Szkuat, Katarzyna Rybak
Dane publikowane:
Cwener A., Sudnik-Wójcikowska B., 2012, „Rośliny kserotermiczne”, Multico Oficyna Wydawnicza, Warszawa, s. 180.
Piękoś-Mirkowa H., Mirek Z. 2006. Flora Polski. Rośliny Chronione. Multico Oficyna Wydawnicza. Warszawa.
Kaźmierczakowa R., Zarzycki K., Mirek Z. (red.) Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Kraków.
Dąbrowska A., Kucharczyk M., Sawicki R., Szymczak G. Odtworzone stanowisko Linum hirsutum I. koło Kazimierza Dolnego, Ogród Botaniczny UMCS w Lublinie, Zakład Ochrony Przyrody UMCS, Lublin
https://atlas-roslin.pl/pelna/zbiorowiska/Cirsio-Brachypodion_pinnati.htm
