Nazwa polska: miłek szkarłatny
Nazwa łacińska: Adonis flammea Jacq.
Rodzina: Ranunculaceae – jaskrowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: CR
Kategoria zagrożenia w Polsce: CR
 |
Morfologia i biologia Roślina jednoroczna, osiąga wysokość 20-50 cm. Łodyga pojedyncza, wzniesiona, o wysokości do 50 cm. Liście 2-3-krotnie pierzasto-podzielone, składające się z wąskich odcinków. Kwiaty intensywnie czerwone. 5-8 podługowatych płatków. Działki kielicha owłosione. Owocostan podługowaty, walcowaty. Kwitnie od maja do sierpnia, roślina samopylna lub zapylana przez błonkówki.
|
Siedlisko
Rośnie głównie na polach uprawnych zbóż o podłożu zasobnym w węglan wapnia. Miłek jest rośliną ciepłolubną, charakterystyczna dla zespołu chwastów Caucalido-Scandicetum (zespół włóczydła i czechrzycy grzebieniowej).
Rozmieszczenie geograficzne
Gatunek elementu łącznikowego śródziemnomorsko-irańsko-środkowoeuropejskiego. Miłek szkarłatny osiąga w Polsce bezwzględną północną granicę zasięgu.
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie
Stanowiska miłka szkarłatnego występują głównie w południowej części Polski. Podawany jest jedynie z kilkunastu miejsc. Na Lubelszczyźnie znany z kilku stanowisk.
Liczebność populacji
brak danych
Zagrożenia i wskazania ochronne
Gatunek jest skrajnie zagrożony wyginięciem. Główną przyczyną jest chemizacja rolnictwa, zmiany w sposobie uprawy roślin zbożowych i wprowadzenie plennych odmian uprawianych roślin, niepozwalających na rozwój chwastów.
Źródła informacji
Kaźmierczakowa R., Zarzycki K., Mirek Z. (red.) Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Kraków.
Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K. 2016. Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Ss. 44. Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, Kraków.
