miłek szkarłatny

Nazwa polska: miłek szkarłatny    

Nazwa łacińska: Adonis flammea Jacq.

Rodzina: Ranunculaceae – jaskrowate

 

Status i ochrona prawna:

Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: CR

Kategoria zagrożenia w Polsce: CR

 

Rys. Marta Sapko

Morfologia i biologia

Roślina jednoroczna, osiąga wysokość 20-50 cm. Łodyga pojedyncza, wzniesiona, o wysokości do 50 cm. Liście 2-3-krotnie pierzasto-podzielone, składające się z wąskich odcinków. Kwiaty intensywnie czerwone. 5-8 podługowatych płatków.  Działki kielicha owłosione. Owocostan podługowaty, walcowaty. Kwitnie od maja do sierpnia, roślina samopylna lub zapylana przez błonkówki.

 

Siedlisko

Rośnie głównie na polach uprawnych zbóż o podłożu zasobnym w węglan wapnia. Miłek jest rośliną ciepłolubną, charakterystyczna dla zespołu chwastów Caucalido-Scandicetum (zespół włóczydła i czechrzycy grzebieniowej).

Rozmieszczenie geograficzne

Gatunek elementu łącznikowego śródziemnomorsko-irańsko-środkowoeuropejskiego. Miłek szkarłatny osiąga w Polsce bezwzględną północną granicę zasięgu.

Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie

Stanowiska miłka szkarłatnego występują głównie w południowej części Polski. Podawany jest jedynie z kilkunastu miejsc. Na Lubelszczyźnie znany z kilku stanowisk.

Liczebność populacji

brak danych

Zagrożenia i wskazania ochronne

Gatunek jest skrajnie zagrożony wyginięciem. Główną przyczyną jest chemizacja rolnictwa, zmiany w sposobie uprawy roślin zbożowych i wprowadzenie plennych odmian uprawianych roślin, niepozwalających na rozwój chwastów.

Opracował: Wiaczesław Michalczuk

 

Źródła informacji

Kaźmierczakowa R., Zarzycki K., Mirek Z. (red.) Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Kraków.

Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K. 2016. Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Ss. 44. Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, Kraków.