Nazwa polska: skalnica torfowiskowa
Nazwa łacińska: Saxifraga hirculus L.
Rodzina: Saxifragaceae – skalnicowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: RE
Kategoria zagrożenia w Polsce: EN
Kategoria zagrożenia w Europie: DD
Kategoria zagrożenia na Świecie: LC
Dyrektywa siedliskowa (jeśli, to który załącznik): tak, załącznik II
Konwencja berneńska: tak
Ochrona prawna: ochrona ścisła
 |
Morfologia i biologia Bylina o wysokości ok 40 cm, z cienkimi, płożącymi się rozłogami, które zakorzeniają się w podłożu. Pędy kwiatowe są licznie ulistnione. Łodyga w górnej części z rdzawymi włoskami. Liście odziomkowe osadzone na krótkich ogonkach, lancetowate, tępo zakończone, u nasady orzęsione, długości kilku centymetrów. Liście łodygowe siedzące, równowąskolancetowate, u nasady zazwyczaj owłosione, długości 1 – 3 cm, szerokości 2 – 4 mm Wszystkie liście całobrzegie, brunatnozielone. Kwiaty pojedyncze lub zebrane w 1 – 5-kwiatowe kwiatostany, osadzone na szczycie pędu kwiatonośnego. Kwiaty 5-krotne, działki kielicha jajowate bądź podługowate, rdzawo orzęsione. Płatki korony długości do 13 mm, żółte, w nasadzie pomarańczowo nakrapiane. Owocem jest jajowata torebka z licznymi nasionami. Na ogół występuje w bardzo licznych populacjach, do kilkuset osobników. Kwitnie od lipca do września.
|
Siedlisko
Występuje na torfowiskach niskich i przejściowych. Preferuje podłoże zasobne w węglan wapnia.
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w Europie i na Kaukazie zawleczona do Ameryki Północnej.
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie
W Polsce występuje głownie na północy kraju. Wiele z tych stanowisk wyginęło. Ponadto podawano jego występowanie na pojedynczych stanowiskach w Wielkopolsce, na Górnym Śląsku, Podlasiu i Lubelszczyźnie. Niemal wszystkie te stanowiska są już historyczne.
Liczebność populacji
Gatunek uznany za wymarły w na terenie woj. lubelskiego.
Przyczyny wyginięcia
Głównym źródłem zagrożenia jest osuszanie torfowisk oraz sukcesja drzew i krzewów.
Źródła informacji
Informacja ustna od:
Dane publikowane:
Piękoś-Mirkowa H., Mirek Z. 2006. Flora Polski. Rośliny Chronione. Multico Oficyna Wydawnicza. Warszawa.
