Nazwa polska: storczyk drobnokwiatowy
Nazwa łacińska: Orchis ustulata L. Syn. Orchis ustulatus L.
Rodzina: Orchidaceae – storczykowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: DD/RE
Kategoria zagrożenia w Polsce: EN
Ochrona prawna: ochrona ścisła
 |
Morfologia i biologia Bylina (geofit) o łodydze 10-30 cm wysokości. Liście szeroko lancetowate, zebrane w różyczkę, najwyższy obejmujący pęd kwiatostanowy. Kwiatostan 2,5-10 cm długi, cylindryczny, dołem luźny. Płatki okwiatu skupione w hełm początkowo czerwonobrązowy w starszych kwiatach blednący. Przysadka 2-3 mm zielona o zaczerwienionym szczycie. Warżka 3,5-5 mm, biała lub brudnobiała z czerwonymi lub brązowymi plamami. Łatki boczne niewiele krótsze od środkowej, lancetowate. Łatka środkowa rozcięta na dwie równowąskie części ok. 1 mm długie, pomiędzy którymi znajduje się malutki wyrostek. Ostroga do 3 mm, ostra, biała do brudnobiałej. Storczyk drobnokwiatowy kwitnie w maju i czerwcu. |
|
Siedlisko Storczyk drobnokwiatkowy rośnie na łąkach i w murawach na glebach zasobnych w węglan wapnia.
Rozmieszczenie geograficzne Gatunek środkowo-południowo europejski.
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie Występuje rzadko, na rozproszonych stanowiskach na południu Polski oraz na Kujawach. Na Lubelszczyźnie podawany z okolic Puław oraz z Czumowa nad Bugiem, Lipska k. Zamościa, Suśca i Ruskich Piask k. Izbicy. Obecnie nie potwierdzony na terenie województwa Lubelskiego.
Liczebność populacji Brak dokładnych danych zasobności populacji.
Zagrożenia i wskazania ochronne Głównym zagrożeniem dla storczyka drobnokwiatowego jest zanikanie jego siedlisk na skutek zmiany sposobu użytkowania lub zaniechanie użytkowania łąk i muraw. |
 |
Źródła informacji
Dane publikowane:
Zając M., Zając A. 2009. Elementy geograficzne rodzimej flory Polski – The geographical elements of native flora of Poland. Nakładem Pracowni Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki UJ
Bednarski L., Krukowski J., Fiedor M. 2014. Orchis ustulata L. Storczyk drobnokwiatowy w: Kaźmierczak R., Zarzycki K., Mirek Z. (red.) Polska Czerwona księga roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe, IOP PAN Kraków, 776-778.
