wielosił błękitny

Morfologia i biologia

Bylina o wysokośći 35 – 100 zm z mięsistym kłączem. Łodyga dęta, bruzdkowata, wzniesiona, słabo rozgałęziająca się, dosyć gruba. Liście odziomkowe ogonkowe, łodygowe ułożone skrętolegle, środkowe na krótkich ogonkach, wyższe bezogonkowe, wszystkie zaś złożone z licznych, nieparzysto ułożonych listków. Listki mają eliptycznojajowaty kształt i zaostrzone końce. Kwitnie w czerwcu i lipcu. Błękitne, pięciokrotne kwiaty zebrane w wiechy na szczycie łodyg. Kielich zrosły o jajowatych, tępo zakończonych ząbkach. Korona ma długość 15-20 mm, wolne części jej płatków są dwukrotnie dłuższe od części zrośniętej w rurkę. Słupek pojedynczy z trójdzielnym znamieniem. 5 pręcików z dużymi, pomarańczowymi pylnikami, o nitkach dołem owłosionych. Kwiaty wyrastają na pokrytych gruczołami szypułkach. Owoc to trójdzielna torebka z licznymi trójgraniastymi nasionami o długości ok. 2,5 mm i ostrych kantach.

Siedlisko

Roślina związana z zaroślami, brzegami potoków, mokrymi łąkami. Spotykana w olszowych lasach łęgowych, torfowiskach niskich i przejściowych oraz w zbiorowiskach okrajkowych. Występuje tylko na wilgotnych siedliskach.

Rozmieszczenie geograficzne

Występuje w strefie klimatu umiarkowanego. W Azji i Europie zwarty zasięg występowania ciągnie się od Europy Środkowej przez Europę Wschodnią po Syberię. Oprócz tego występuje na oderwanych od głównego zasięgu obszarach w Skandynawii, w Alpach, Pirenejach i Wielkiej Brytanii. Rośnie także w Ameryce Północnej (na Alasce i w północnej Kanadzie).

Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie

Liczebność populacji

Zagrożenia i wskazania ochronne