Nazwa polska: wielosił błękitny
Nazwa łacińska: Polemonium coeruleum L
Rodzina: Polemoniaceae – wielosiłowate
Status i ochrona prawna:
Kategoria zagrożenia na Lubelszczyźnie: EN
Kategoria zagrożenia w Polsce: VU
Ochrona prawna: ochrona ścisła
 |
Morfologia i biologia Bylina o wysokośći 35 – 100 zm z mięsistym kłączem. Łodyga dęta, bruzdkowata, wzniesiona, słabo rozgałęziająca się, dosyć gruba. Liście odziomkowe ogonkowe, łodygowe ułożone skrętolegle, środkowe na krótkich ogonkach, wyższe bezogonkowe, wszystkie zaś złożone z licznych, nieparzysto ułożonych listków. Listki mają eliptycznojajowaty kształt i zaostrzone końce. Kwitnie w czerwcu i lipcu. Błękitne, pięciokrotne kwiaty zebrane w wiechy na szczycie łodyg. Kielich zrosły o jajowatych, tępo zakończonych ząbkach. Korona ma długość 15-20 mm, wolne części jej płatków są dwukrotnie dłuższe od części zrośniętej w rurkę. Słupek pojedynczy z trójdzielnym znamieniem. 5 pręcików z dużymi, pomarańczowymi pylnikami, o nitkach dołem owłosionych. Kwiaty wyrastają na pokrytych gruczołami szypułkach. Owoc to trójdzielna torebka z licznymi trójgraniastymi nasionami o długości ok. 2,5 mm i ostrych kantach. |
Siedlisko
Roślina związana z zaroślami, brzegami potoków, mokrymi łąkami. Spotykana w olszowych lasach łęgowych, torfowiskach niskich i przejściowych oraz w zbiorowiskach okrajkowych. Występuje tylko na wilgotnych siedliskach.
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w strefie klimatu umiarkowanego. W Azji i Europie zwarty zasięg występowania ciągnie się od Europy Środkowej przez Europę Wschodnią po Syberię. Oprócz tego występuje na oderwanych od głównego zasięgu obszarach w Skandynawii, w Alpach, Pirenejach i Wielkiej Brytanii. Rośnie także w Ameryce Północnej (na Alasce i w północnej Kanadzie).
Występowanie w Polsce i na Lubelszczyźnie
Liczebność populacji
Zagrożenia i wskazania ochronne
Źródła informacji
